Een vrouwenquotum zorgt niet voor voordelen

Scheidsrechter worden in de Korfbal League is niet zo makkelijk. Er moeten een heleboel hordes genomen worden om daar te komen. Deze hordes lijken soms zelfs hoger voor een vrouw.

Diana Boogaard kan dit beamen. Zij heeft een halfjaar terug, paginagroot in het AD gestaan met de titel ‘Eerste vrouwelijke scheidsrechter in de League’. Die titel kon ze door het coronavirus begin zaalseizoen pas echt op haar naam schrijven. Want na heel veel muren, mocht ze eindelijk genieten van hetgeen waar ze zo lang voor gewerkt had. Zich voegen bij de beste scheidsrechters van Nederland (Groep 1).

En dat je dan toevallig een vrouw bent, geeft extra aandacht met zich mee. Aandacht die de Bond en de media graag breed uitmeet. Wat terecht is in dit geval. Want als vrouwelijke scheidsrechter moet je je dubbel bewijzen tegenover spelers, coaches en publiek. Van dat publiek heeft ze dit jaar nog geen last, maar criticasters vinden het fijn om Diana wat beter onder de loep te nemen. Dat hoort er nu eenmaal bij. Maar komt dat omdat we het zo speciaal maken?

Want speciaal maken doen we graag in Nederland. Of het nu terecht is of niet. We mogen namelijk alweer een genderneutrale titel de lucht in houden. Ook op de IKF-toernooien beschikt Nederland nu namelijk over een vrouwelijke scheidsrechter. Waar tot nu toe altijd de 4 beste mannelijke scheidsrechters de internationale toernooien hebben mogen fluiten. Mochten we er nu 5 scheidsrechters naar toe sturen. In de regels staat namelijk dat de 5e een vrouw moet zijn. Een goed quotum misschien. Want hiermee stimuleer je de vrouwelijke scheidsrechters om hogerop te komen.

Waarom hebben we dan nog nooit eerder een vrouwelijke scheids op het IKF gehad? Dat komt omdat de KNKV vond dat een scheidsrechter, net als bij de mannen, tot de beste moet behoren. Groep 1 dus, waar Diana zich dit jaar tussen heeft geschaard. Wat de reden dan ook is dat niet zij maar een andere scheidsrechter afgevaardigd wordt naar deze toernooien blijft een raadsel. Want de manier waarop zij uitgekozen is staat niet in lijn met de mannen. Waarom dan niet de beste vrouwelijke scheids, maar Mireille Zoggel Foolen, die dit seizoen voor het eerst een handvol wedstrijden met assistent heeft gefloten in de overgangsklasse.

Het is haar gegund, laat dat voorop staan. Maar breng dan naar buiten dat je rolmodellen wilt kweken voor de vrouwelijke scheidsrechterwereld, dat je de IKF-toernooien van een minder niveau vindt en hiermee Mireille ervaring op wil laten doen of dat je misschien gewoon heel graag naar de buitenwereld wilt laten zien dat je 2 vrouwelijke scheidsrechters hebt die op niveau fluiten.

Wat de echte reden ook is, je houdt de rest voor de gek. En in het speciaal deze twee scheidsrechters, als je niet eerlijk bent in je keuze. Dat is juist wat we in de korfbalwereld niet willen bereiken als het gaat om gender equal toch? Iedereen moet gelijke kansen krijgen, dat staat voorop, maar dan moeten we ook op een gelijke manier met deze kansen omgaan. Anders zijn we toch juist niet equal bezig?